In 1877 maakte Vincent op weg terug van Den Haag naar Etten een tussenstop in Dordrecht. Vanuit de trein had hij een rij molens gezien die hij graag wilde tekenen. Op de Weeskinderendijk trotseerde hij de regen en maakte een tekening van het molenrijke landschap daar: zo had hij naar eigen zeggen

"althans nog een souvenir meegebragt van zijn uitstapje." Lees de hele brief 

In Etten werkte hij de tekening vervolgens uit  tot een aquarel. Molens te Dordecht bevindt zich nu in de collectie van het Kröller-Müller Museum. De twee molens die aan de rechterkant van de tekening te zien zijn, heeft Vincent erbij bedacht; op die plek stonden destijds namelijk helemaal geen molens.

Vincent kende de Weeskinderendijk nog uit de tijd dat hij in Dordrecht woonde in 1877. Toen maakte hij weleens wandelingen op de dijk. Zo schreef hij in februari van dat jaar aan zijn broer Theo:

“toen ik verl. Zondag alleen wandelde op dien dijk, toen dacht ik zoo hoe goed die hollanschen grond was, en ik voelde iets van “heden is het in mijn hart om een verbond te maken met mijnen God.” Lees de hele brief

Tijdens het wandelen op de dijk kwamen herinneringen bij hem naar boven aan hoe hij vroeger in Zundert dikwijls wandelde met zijn broertje en vader.