Begin maart 1886 - vlak nadat Vincent in Parijs was aangekomen - startte hij aan het “atelier libre” (open atelier) bij kunstenaar Fernand Cormon (1845-1924). Al maanden daarvoor had hij in Antwerpen plannen gemaakt om bij Cormon zijn kennis en kunde van het figuurtekenen te verbeteren. 

In de tekenlessen in het atelier op Boulevard de Clichy nr. 104 werkten de kunstenaars naar afgietsels van sculpturen uit de klassieke oudheid en bij de schilderlessen naar levend naaktmodel. Cormon, die zelf ergens anders zijn atelier had, kwam één keer per week langs om studenten aanwijzingen te geven. De enige overgeleverde geschilderde studie van Vincent uit het atelier is Zittend naakt meisje, waaruit blijkt dat ook zeer jonge kinderen als model fungeerden. 

De kunstenaar Émile Bernard herinnerde zich over Vincent:

“Hij maakte bij elke sessie drie schetsen, kwam vast te zitten in al zijn verflagen, begon steeds weer aan een nieuw doek, schilderde het model vanuit alle mogelijke hoeken. Maar die sneue studenten die hem achter zijn rug uitlachten, deden er acht dagen over om een of andere stomme voet na te tekenen.”  

Een andere medestudent herinnerde:

“Hij was een uitstekende collega die je met rust moest laten. Als man van het noorden hield hij niet van de Parijse esprit; daarom vermeden de grappenmakers van het atelier om geintjes met hem uit te halen. Daar waren ze een beetje bang voor. Als we over ‘kunst’ discussieerden en iemand het oneens met hem was en hem op de spits dreef, dan ging hij op een angstwekkende manier tekeer.”

Uiteindelijk stopte Vincent al na ongeveer drie maanden bij Atelier Cormon, hij schreef daarover:

“Ik ben drie of vier maanden in het atelier van Cormon geweest, maar ik vond dat niet zo nuttig als ik had verwacht.” Lees de hele brief

Ook al vond hij zijn tijd op het atelier niet zo leerzaam, het was wel degelijk van belang voor zijn kunstenaarschap in Parijs. Hij leerde er namelijk andere kunstenaars kennen, zoals John Peter Russel, Louis Anquetin, Henri de Toulouse-Lautrec eerder genoemde Émile Bernard, met wie hij allemaal in meer of mindere mate bevriend raakte.