Half mei 1888 schreef Vincent zijn broer Theo dat hij een goed restaurant had gevonden waar hij iedere dag kon eten voor één franc. Hij had het over restaurant Vénissac aan het Place Lamartine, net naast het logement Café de la Gare waar hij op dat moment verbleef. Een welkome afwisseling, want Vincent had zich flink beklaagd over het slechte eten in Arles:

“En dat is overal hetzelfde in die restaurantjes. Aardappelen koken is toch niet moeilijk. Onmogelijk. Rijst dan of macaroni, ook niet, of het is smerig vet, of ze maken het niet, met als verontschuldiging: morgen misschien, er is geen plaats op het fornuis, etc.” Lees de hele brief

In Vénissac vond hij het eten goed en hij at er in ieder geval in augustus en september dagelijks. Vanbinnen was het restaurant helemaal grijs, zowel de vloer als het behang aan de muur, wat Vincent deed denken aan de sfeer op de schilderijen van de Spaanse kunstenaar Diego Velázquez.